Kikvorschen Remagen 2016
Van 6 t/m 8 Mei 2016
Dagverslag van de eerste dag, vrijdag 6 mei
Vandaag het vertrek naar Remagen. Het verzamelen is om 11:00u, het vertrek staat gepland om 12:00u.
Natuurlijk wil ik niet te laat zijn, en mijn vrouw en ik zijn er dan al om 10:33u.
Daar zijn al een aantal mensen druk bezig, met name met de spullen die mee moeten.
Zo te zien gaan we weer niets tekort komen!
Gisterenavond was er mogelijkheid om de bagage al af te geven.
Zo te zien hebben daar al een aantal kikkers gehoor aan gegeven.
Het zijn vrijwel altijd dezelfde die erg vroeg zijn.
Mede om alvast in de stemming te komen!
Ondertussen loopt het gestaag maar gezellig vol.
Het is goed weer, en velen staan dan ook liever buiten, in het zonnetje.
Maar ook binnen wordt het gezellig drukker.
Op een gegeven moment roept de voorzitter ons allemaal naar binnen. Wat is ie nu weer van plan?
Er is een aspirant lid die toch al wat langer meeloopt.
Door omstandigheden is het er maar niet van gekomen om hem kupke te wassen.
En nu, als grote verrassing, wordt dat voor vertrek gedaan!
Normaal wordt dit altijd tijdens een vergadering gedaan, en mogen hier ook geen vrouwen bij aanwezig zijn.
Nu is er zelfs pers bij aanwezig! Ach ja, mooie verrassing, toch?
Kom naar voren, Will Rutten!
Volledig verrast neemt Will plaats op de kruk, en onze voorzitter neemt het woord.
Ondertussen maakt onze interim komische dirigent Sjef Lommers alles in gereedheid.
(Valt trouwens niemand op dat ie het originele hoedje van de Stip heeft geleend voor de gelegenheid?)
Zodra Will bevestigend heeft geantwoord om het water af te zweren, wordt zijn kupke flink onderhanden genomen!
(Zo, die weet nu ook waarom het BRANDEwijn heet!)
Daarna nog echt het water afzweren met een flinke slok brandewijn.
(Nee, het aspirant lid, niet jij Sjef!!)
Vervolgens nog even het haar netjes in "model" brengen.
Je ziet er niet uit naderhand, en stinkt een uur in de wind, maar goed, je moet er wat voor over hebben!.
Dan rest nog maar een ding: Aspirant das vervangen door een echte!
Hierna zingen we met z'n alle uit volle borst Ut Opstepke.
Na deze plechtigheden wil iedereen hem natuurlijk feliciteren, er is geen doorkomen aan
(En is dat nu gezichtsbedrog of kan Jenny haar tranen niet bedwingen?)
En als trotse muzikaal leider, maar nog trotsere zoon, wil Marcel gelijk met de kersverse Kikvorsch op de foto!
Hierna wordt nog wat gedronken, in afwachting van de bus. Maar dan, net over het middaguur, komt ie de Nieuwstraat inrijden.
Snel wordt alles ingeladen. Vele handen maken licht werk, en we zijn snel gereed voor vertrek.
Dan volgt alleen nog afscheid van de achterblijvers, waarbij sommige een traantje weg moeten pinken
(Over 2 nachtjes zijn we alweer terug hoor!)
Rond 12:11u zit alles in de bus (nou ja, gaan jullie ook zitten, dames?), en zijn we op weg!
En als de wielen van de bus draaien... Mogen ze open. Psst, klinken alle blikje! Proost!
Al snel zitten we op de snelweg, en als ook de dames zichzelf van wat lekker vocht hebben bediend, zijn we echt op weg naar Remagen!
Zijn we zo'n uurtje aan het rijden, twijfelen 2 muzikanten of hun instrument wel in de bus ligt!
Dat ga je niet menen! Een bariton minder, en geen bekkens?! Oh, oh! Naarstig wordt er gezocht naar mogelijkheden.
Een muzikant wil zelfs een taxi terug nemen!
(Kun je beter ter plaatse een 2e hands instrument kopen, is goedkoper! We kunnen hem gelukkig ompraten.)
Na bijna 2u rijden is het tijd om de beentjes te strekken, en om 13:55u hebben we onze stop.
Zodra de bus stil staat, vliegt onze bekkenist gelijk het laadruim van de bus in, maar helaas, zijn bekkens zijn er niet.
Maar gelukkig voor de muziek: Collega Peter heeft die van hem wel ingeladen. We hebben dus in ieder geval bekkens!
We proberen de vergeten instrumenten nog wel te regelen. Floris komt ons nagereden met zijn eigen auto.
Deze wordt gebeld, en is gelukkig nog niet vertrokken.
Er wordt geregeld dat het honk geopend wordt (nog bedankt Marijn), en Floris belooft langs het honk te rijden om het instrument op te halen.
Nog nooit zo'n opgeluchte muzikanten gezien!
Een aantal hebben niks meer gegeten sinds het ontbijt, en beginnen nu toch wel honger te krijgen.
De plaatselijke Raststatte doet goede zaken, de broodjes vliegen de winkel uit!.
Zo haalt mijn vrouw ook voor ons een paar broodjes Bratwurst. Met de nadruk op broodje!
Misschien als je hem dubbelvouwt, Corina?
(Ge nimt ze mee, mar kunt dur eigenlijk nergens mee komme wor?)
Na een korte stop iedereen weer snel de bus in, we moeten weer verder.
Wel nog snel het vocht aangevullen, bijvoorbeeld om de lunch weg te spoelen.
De reis loopt verder voorspoedig, en rond 15:44u zijn we bij ons hotel Pinger.
Hier volgt weer de gebruikelijke puinhoop met betrekking tot de kamers, maar uiteindelijk heeft iedereen een onderkomen.
Snel wat opfrissen en wat schoons aan. De kamers zijn klein, maar schoon, en hebben alle noodzakelijke voorzieningen.
Er zijn er ook een paar die iets verderop zitten in een dependance. Die hebben me toch balzalen als kamers! Jaloers!
We kunnen er weer tegenaan, en rond 15:55u verzamelen we allemaal op het terras van het hotel.
Het is heerlijk weer, en het bier smaakt goed. Zo, dat is lekker bijkomen van de reis.
Maar niet voor lang: Een half uurtje plus een Bosch kwartiertje later gaan we met muziek het dorp in. We hebben gelijk veel bekijks.
Nu blijkt hoe fijn het is dat het hotel in het centrum is: binnen een paar minuten zijn we op de Marktplatz, rond 17:11u komen we daar aan.
Het is er nog rustig, maar al snel komen nieuwsgierige mensen op de muziek af.
De vrouwen hebben er wel zin in, en zetten een polonaise in!
Zo enthousiast, zelfs dwars door de muziek heen! Nou moe, dat kan toch niet?! Let eens op, dirigent!
Maar al snel wordt orde op zaken gesteld!
Terwijl wij staan te spelen wordt door het cafe aan het plein voor ons al wat lekkers ingeschonken.
Onze beloning voor als we zo klaar zijn met spelen!
Net als vorig jaar zijn we weer uitgenodigd in de raadskelder van het stadhuis voor broodjes, soep, en drinken.
Dat is slechts een trapje van het plein naar beneden. Maar net als de eerst naar beneden gaan komt er nog een blad bier aan... Omdraaien!!
Het is echt een mooie kelder, en de schalen broodjes zien er goed uit. We laten het ons lekker smaken.
(Heeft iemand trouwens de soep gezien? Ik niet...)
Maar ja, het is ook zo'n "vreedzame" vereniging, het gaat snel.
Zo wil ik een foto maken van een mooi opgemaakte schaal broodjes, maar krijg er gewoon de kans niet toe!
Inmiddels heeft onze chauffeur Wim ons ook gevonden, en schuift aan met zijn vrouw: Die is met eigen auto er ook achteraan gereden.
Eet smakelijk!
Na het eten gaan we allemaal terug naar boven naar de Marktplatz
Allemaal opstellen voor het stadhuis, hier wordt een groepsfoto met Herr Kluth gemaakt.
Hij is van verein Lebendige Marktplatz, die ons dit aangeboden heeft.
Daarna zitten we nog lekker op ons gemak op het terras.
Inmiddels is ook Floris gearriveerd, met een grote koffer.
Onze barritonnist, Joop, vliegt erop af, maakt de koffer open: Leeg! Geintje van onze Floris!
Maar ja, die heeft zichzelf aan de veter: Heeft het instrument in het hotel gelaten, kan ie eerst weer op en neer!
Enfin, onze Jopio is duidelijk ontroerd dat zijn geliefde instrument er is. Er mag gelachen worden hoor, je hebt hem nu weer!
Zitten we rustig op het terras, zijn we er een kwijt. Waar is Han?
Die is na het maken van de foto ter plaatse gaan zitten, hij zit in zijn uppie op het bordes, lekker rustig.
Jantje allenig, of is het nu Hantje allenig?
Maar niet voor lang: De dames willen een groepsfoto. "Opschuiven!"
Nou ja, de dames dan, Han zit!
Dus dames iets naar links... Ja nog iets... Ok! Zo kan ie!
Han blijft rustig zitten, net een standbeeld! (hij leeft toch nog wel?!)
Ook dit jaar zullen de dansers weer hun volksdansen vertonen.
En de Marktplatz leent zich natuurlijk uitstekend om deze nog even door te nemen.
Daarna natuurlijk weer even rust. We hebben alle tijd!
Geeft ook even tijd om een babbeltje te maken met de plaatselijke bevolking.
Na een drankje gaan we weer verder, de volgende dans.
Tja, en aangezien ikzelf ook muzikant ben, moet ik af en toe snel vanuit de muziek foto's maken.
We hebben zo weer elders verplichtingen, we worden nog op de boulevard verwacht.
En wat hebben we dan als slotnummer? Juist: de Borcika Polka. Met klumpkes!
Laat dat maar aan de dames over. Er wordt vol overgave geklepperd!
(Houden jullie er rekening mee dat ze nog een paar dagen mee moeten? Anders brikt dalijk oewe klomp!)
Een enkele dame lijkt zelfs wel hogere machten aan te spreken!
Dan is het snel ons drinken opmaken, we moeten weer verder.
We lopen naar beneden naar de Rein boulevard. Zonder muziek, we weten nog hoe stijl dit is!
Beneden aangekomen, stellen we op bij een poort, en gaan met vol muziek de boulevard op.
Mooi die reacties van alle mensen daar op de terrasjes.
We stoppen bij onze gastheer aldaar: Ristorante da Franco. Ook vorig jaar een vaste stek.
Daar stellen we op, en maken nog een aantal nummers.
Hij kent ons nog van vorig jaar, en komt met een mega groot blad bier.
Maar ja, als ik eenmaal zover ben om er een foto te maken: Alles al weg natuurlijk!
En de dames vermaken zich ook weer uitstekend.
Het uitzicht over de Rein is hier trouwens ook fantastisch, zo met die ondergaande zon!
We hebben ook trouwe volgers: De Bende van Zes, alleen zijn ze deze keer wat uitgedund.
Leuk dat jullie er weer bij zijn!
Ook bij da Franco is het goed toeven, en de tijd vliegt voorbij.
We maken hier nog een serie, alleen vergeet ik hier foto's of film van te maken.
Enfin, het is al snel 21:55u, en het terras bij het hotel wordt gesloten als er om 22:30u geen klanten zijn. Dat moeten we natuurlijk voor zijn!.
Dus wordt ons befaamd slotnummer weer ingezet. Jullie raden het al: de Borcika Polka.
De dames halen er ook kinderen uit het publiek bij die mee mogen klepperen met de klompjes, en zetten nog een keer de boel op zijn kop!
Echt gezellig spelen zo!
We gaan met stille trom terug naar het hotel.
Van de ene kant vanwege het late tijdstip, van de andere kant omdat we nu weer die stijle helling op moeten!
Rond 22:22u komen we terug bij het hotel, mooie tijd wor? En mooi op tijd om het terras open te houden!
Zo'n 55 man, dat is toch wel de moeite waard om hem open te houden, nietwaar?
(er waren trouwens enkele niet-muzikanten vooruit gelopen, voor de zekerheid!!)
Daar tafelen we nog even na over deze eerste dag.
Maar voor de meesten is het al laat genoeg, en gaan hun kamer opzoeken. Het wordt al snel rustiger.
Natuurlijk zijn het altijd weer dezelfde die blijven hangen.
Wij blijven ook nog even hangen, maar gaan dan ook onze kamer opzoeken. Het was weer een mooie eerste dag.
Ik weet niet meer hoe laat het was, maar voor middernacht ging bij ons letterlijk en figuurlijk het lichtje uit. Op naar dag 2!