Kikvorschen Remagen 2016
Van 6 t/m 8 Mei 2016
Dagverslag van de derde dag, zondag 7 mei
Vandaag alweer laatste dag, wat gaat het toch snel als het gezellig is.
Gisteren bijna alles al in de koffer gedaan, nu nog de laatste spullen erin, en naar beneden brengen.
Er zijn er alweer veel vroeg wakker, het terras zit alweer gezellig vol.
De bus is er nog niet, dus ik parkeer onze koffer bij de rest.
Dan gaan we eerst even ontbijten. Men heeft gelukkig wel snel geleerd, nu is alles goed voorzien.
Na het ontbijt is het lekker relaxen, de bus komt pas om 10:30u om de spullen in te laden.
De bus is vroeger, en om 10:22u is alles ingeladen.
Jovanni heeft zo'n boxje van de Heineken, telefoon erop, en we hebben gezellig muziek.
Vandaag is moederdag. Het hotel trakteert de dames op lekkere cupcakes.
Wat attent!
Onze voorzitter bedankt Sema, en pakt ze stevig vast. Tooske, zijn vrouw, is er niet bij, wat zal die zeggen van deze foto?
Onze muzikaal leider krabt al bedenkelijk aan zijn wang!
Met de muziek erbij is het een gezellige bedoeling. Er wordt zelfs spontaan een dansje gemaakt.
Sema, onze vaste serveerster, wordt ook door de vrouwen bedankt voor de goeie zorgen.
Gelijk wordt er even een groepsfoto gemaakt.
Zoals gezegd, is het vandaag moederdag. En voor alle moeders wordt er Lang zal ze leven gemaakt.
Even later komt een Duitse wagen voorrijden met de muziek lekker hard aan. Maar... Wij kennen die muziek, dat is onze CD!
Het zijn Duitsers die ook in ons hotel verbleven, en hebben van ons een CD gehad. Hij knalt door de luidsprekers, gezellig.
Op een gegeven moment komt het nummer Zo tussen de mensen, en dit wordt altijd door onze Freddy gezongen.
Hij gaat tussen onze Duitse vrienden staan, en zingt het nummer mee. Echt een vrolijke zondagmorgen zo!
Vandaag hebben we nog een laatste officieel concert bij de tent op de boulevard.
Voor de laatste keer (dit jaar) schalmt de Minnaar weer door de binnenstraten van Remagen, als we weer naar beneden gaan.
We zijn aan de vroege kant, het is pas 11 over 11 als we met muziek aankomen.
Dan nog maar even een stukje muziek maken bij onze Italiaanse vrienden.
Na een kleine serie nemen we het er weer even lekker van, in afwachting van ons concert
De obers hebben het er maar druk mee om ons weer te voorzien van lekker vocht.
(Die gaan ons nog missen qua omzet!)
Proost! Hierlijk hier aan de Rein: Met een biertje, lekker in de zon. Was vorig jaar wel anders, toen regende het pijpestelen.
Er staat hier ook een standbeeld van Dhr. Carraciola, een beroemde rijke familie in Remagen.
De boulevard langs de Rein is ook naar deze familie genoemd: Carraciola Platz.
Hoe dan ook, wij vonden hem er wat kaal bij staan, dus even wat opvrolijken in Kikvorschen stijl!
Het loopt al tegen 11:55u aan, en wij mogen zo onze acte de presence geven.
Dus wordt er nog wat drinken geregeld voor tussen de nummers door. Zonder drank geen klank, wor?
En dan stipt 12:00u klinken de eerste noten van ons concert over de boulevard.
De dames zetten geregeld spontaan een dansje in. Gezellig!
En natuurlijk ook onze officiele volksdansen blijven nu niet achterwege.
Het wordt drukker en drukker met publiek, dit willen ze toch wel zien.
Maar ook buiten de officiele dansen is de polonaise favoriet.
Natuurlijk heeft ieder een lied waar hij of zij door geraakt wordt.
Bij onze komische dirigent is dat duidelijk Sweet Caroline
Tevens wordt er ook vaak gezellig meegezongen, schitterend.
Tot zover je kunt kijken zitten de mensen mee te deinen op het terras, wat wil je nog meer?
Hierna komt de organisator van dit evenement, Dhr. Martin Tillman, op het podium.
Hij bedankt ons alvast voor de muziek en de gezelligheid.
Men is zelfs zo tevreden dat we al uitgenodigd worden voor volgend jaar!
Ho, ho, we zijn nog niet klaar! En we gaan vrolijk verder met onze muziek. Veel te gezellig om al te stoppen.
Of niet heren? Moet toch eens kijken! Dit is heerlijk en verdienstelijk spelen.
Maar dan komt er na zo'n anderhalf uur spelen, zo rond 13:33u toch een einde aan.
Met? Natuurlijk: de Borcika Polka! Laat hem maar komen, heren.
En dames natuurlijk, met jullie klompjes!
En zoals zo vaak, met dit nummer, hebben er altijd een paar muzikanten nog geen genoeg van: Die zetten hem nog een keer in!
(Deh ge bedankt zeit, deh witte wor, Joop en Leo!)
Dus een paar maten rust, en dan echt voor de laatste keer knallen!
Na het spelen krijgen we broodjes bradwurst aangeboden.
Die gaan er nu wel in, we hebben nog geen lunch gehad!
Helaas hebben de broodjes waarschijnlijk al wat langer in de zon gelegen... Hard!
Steeds meer mensen kiezen ervoor om alleen de worst op te eten. Kost je je tanden!
Dan mogen we nog een Bosch kwartiertje rustig zitten, ons drinken opmaken, en nog even snel naar het toilet.
Want dan, rond 13:55u, moeten we echt naar de bus. Remagen 2016 is voor ons nu echt voorbij!
Dus alle instrumenten in de koffer.
En nog een laatste sigaret voor we de bus in gaan.
Het is zo wel een drukte, en we staan midden op het fietspad. "Aan de kant!"
Maar zo rond 14:11u zit dan alles en iedereen in de bus.
We worden uitgezwaaid door Fons en zijn vrouw Francis.
Nu kunnen we gaan. Tja, dat dachten we!
We zijn helemaal ingesloten door andere bussen. Het is passen en meten op de millimeter.
Telkens klinkt het: "Hoooo!!". Wim, onze chauffeur, schrikt zich iedere keer een hoedje.
Goed bedoeld, maar er wordt dan ook via de intercom verzocht om niet meer te roepen.
Hij heeft een camera voorin, en kan precies zien hoeveel ruimte hij nog heeft.
Maar voor ons achterin is het toch af en toe wel erg eng, letterlijk en figuurlijk.
Enfin, na wat overleg met andere chauffeurs, en een stoelendans met grote touringcars, komen we er uiteindelijk uit.
Met zo'n 22 minuten vertraging zijn we onderweg naar huis.
Oh wat leuk, we komen nog een keer langs ons hotel! Maar... de bus stopt!
Men heeft in het hotel nog drinken koud mogen leggen.
Dus met een aantal man naar buiten, de keuken van het hotel in, en sjouwen!
Tevens hadden de dames gevraagd voor ijsblokjes. "Geen probleem", zegt Sema, en vult een zak.
"Zo genoeg?", vraagt ze. We hopen het maar!
Jopio legt uit dat het ijs niet alleen voor de vrouwen is, en bedankt Sema ook nog even voor de gastvrijheid en de service.
(Als ie lief is mag ie van de vrouwen misschien ook een blokje ijs voor in zijn wijn!)
Het drinken wordt snel in de bus geladen.
En dan is het echt afscheid. Ze zwaait ons uit. Misschien tot volgend jaar?
Rond 14:22u zijn we dan echt onderweg, op naar Nederland.
Voor sommige Kikvorschen, onze senioren, zijn het toch wel intensieve dagen geweest.
Als je de plaatjes snel achter elkaar afspeelt, heb je een mooi filmpje!
Rond 15:44u is het tijd voor onze stop. Maar het is einde van de mei vakantie, en het is druk! Niet normaal meer.
De bus kan dan ook nergens anders parkeren dan op de middenbaan.
Dus oppassen met uitstappen, want van alles wil er links en rechts langs. "Auto", "Aan de kant", "Pas op", klinkt het dan ook geregeld.
Na een kwartiertje gaan we weer verder. Alles de bus in.
Wil de chauffeur de oprit op, staat een hele file Roemenen en Bulgaren geparkeerd op de vluchtstrook.
Liggen daar gewoon te slapen! Onze bus kan er maar net langs. Met zijn claxon worden de heren dan ook even bedankt. Wakker worden!
De buitenlucht heeft ons goed gedaan, want er zit weer leven in de bus.
We hebben er sinds kort een act erbij, Elfjesdans uit de Efteling.
(Volgens mij gaan we die ook nog een keer maken!)
Zet ik het filmpje op Youtube, krijg ik gelijk een bericht dat er een auteursrechtclaim (leuk voor Scrabble) is ingediend.
Voorlopig staat ie er nog op, maar moeten jullie wel een uitstapje maken naar Youtube. Hij draait hem niet in de pagina.
Het is goed druk op de weg, en geregeld moet de bus dan ook afremmen.
Ik ken de weg goed vanwege de keren dat ik die gereden heb voor onze wintersport, maar onze chauffeur neemt wegen, nooit van gehoord.
Enfin, hier rijdt het goed door, dus hij zal wel weten wat ie doet
En na zo'n 3 uurtjes onderweg geweest te zijn, rijden we rond 17:33u de Nieuwstraat in.
Natuurlijk opgewacht door familie. "Opa, heb je zoo gemist!"
Dan is het snel de bus uitladen. Wederom maken veel handen licht werkt.
Gelijk wordt via de smartphones het thuisfront op de hoogte gebracht dat we "thuis" zijn.
(En tevens vervoer naar huis regelen?)
Daarna is het lekker na-tafelen over de afgelopen dagen.
Er zijn nog lekkere broodjes en soep geregeld, dat gaat er wel in.
Nog bedankt Dinphy en Xanne!
En is laatst genoemde weer blij dat opa, oma en Frank weer terug zijn?
Zo, we lopen bijna tegen het einde van ons verslag. Ik loop wat door mijn notities en foto's.
Heb ik alles genoteerd? Genoeg materiaal? Kan ik er een mooi verhaal van maken?
"Deh lukt jou, maot!", zegt onze Freddy.
Een ieder wordt nu langzaam maar zeker opgepikt en het wordt snel rustiger.
Ook wij hebben vervoer naar huis geregeld, en op een gegeven moment gaat de telefoon.
Ons vervoer is er, en zo komt er een eind aan weer een heel mooi lang weekend Remagen.
Op naar volgend jaar!