Kikvorschen Remagen 2017
Van 5 t/m 7 Mei 2017
Dagverslag van de tweede dag, zaterdag 6 mei
Na een heerlijke nachtrust ben ik ruimschoots op tijd klaar voor het ontbijt.
Mijn vrouw heeft helaas niet zo best geslapen in een "vreemd" bed.
De bedoeling is dat we om 9:00u gezamelijk gaan ontbijten.
Mijn vrouw en ik komen om 8:33u beneden, zitten er al heel wat Kikvorschen op het terras.
Zij hebben ook al ontbeten. Tot zover het gezamelijk ontbijt!
Ik haal een kopje koffie en zoek naar "gewone" Engelse thee voor mijn vrouw. Niet te vinden!
Dus gok ik erop dat eentje waar er veel van in het bakje staan zonder naam de goeie is.
Tevens is er geen suiker, dus doe er wat zoetjes in.
Nou, laat ik het zo zeggen: Het idee was goed, maar de thee blijft staan!
Na een bakkie en een peuk gaan wij ook aan het ontbijt.
Er is genoeg keus, er is voor elk wat wils.
In de ontbijtzaal zitten gelukkig nog genoeg Kikvorschen om bij aan te schuiven.
Daarna is het uitbuiken op het terras.
Het is in ieder geval schitterend weer!
Freddy heeft al genoeg koffie op en gaat over op het betere werk.
Pfff, waar laat ie het zo 's-ochtends vroeg!
Sjack heeft een pak Bastogne koeken meegebracht. Laat ze heel even onbeheerd... Fout!
Hij wil even later het pak pakken: Leeg!
Maar niet veel later krijgt ie ze weer terug.
Marga krijgt doekjes om haar schoenen schoon te maken.
Zegt Fred: "Doe de mijne ook even?", en ze doet het nog ook.
Krijg ik bij die van mij echt niet voor elkaar!
Vandaag gaan we naar Bonn. Het vertrek staat gepland om 10:00u.
Dus hebben we nog even. En als we dan toch moeten wachten...
Rond 9:55u zit alles klaar, we kunnen hoor.
Zitten we in de bus, missen we er nog 2: Jos en Frank.
Wij wachten, maar er komt niemand. Margo gaat haar schoonzoon wel even bellen.
Krijgt ze een wildvreemde Duitse vrouw aan de lijn!
Tja Marga, je moet er hier wel +31 voor zetten.
Maar dan eindelijk, een Bosch kwartiertje te laat, komen ze aan.
Rond 10:11u zijn we eindelijk onderweg.
Volgens Bert is het maar 22 minuutjes rijden en er is geen bier koud gelegd.
De mannen houden hem constant voor de gek, zeker ook omdat de reis veel langer is.
"Lekker, zo'n koud blikje!" he Bert?
Hij wordt helemaal gek van ons en is blij als we er zijn.
Zo'n 40 minuten later is zijn ellende voorbij, we komen rond 10:55u aan in Bonn.
Maar Eddie stuurt de bus dwars door een woonwijk.
Wel heel beheerst, het scheelt af en toe maar centimeters.
Dan zet ie de bus aan de kant en kunnen we eruit. Maar dit ziet er niet uit als een centrum?
We lopen een brug over de snelweg op. Waar gaat dit naar toe?
Het is af en toe best steil, onze oudere Kikvorschen hebben er moeite mee.
En van de ene op de andere brug, waar gaat dit heen?
We komen aan bij een restaurant en er wordt ons verteld dat we hier wat kunnen drinken.
Maar het ziet er wel erg donker uit en we zien niemand.
Dus maar even kijken en bonsen op de deur, komt er iemand aan.
Ze gaan zo open.
Maar Freddy moet hoognodig naar het toilet. De enige WC's die open zijn, zijn buiten.
Hij gaat op een toilet en Marcel vraagt of ie WC papier nodig heeft.
Vervolgens krijgt ie een rol of 10 in zijn hokkie gegooit!
Het blijkt dat je in Bonn (en nog meer Duitse steden) niet meer zomaar muziek mag maken op straat.
Er was een wildgroei van clubs die dit spontaan deden en dit is voortaan gereguleerd.
Helaas kreeg onze organisatie het niet voor elkaar om nog op tijd een vergunning te regelen.
Wij kregen hiervoor een alternatief aangeboden: Een evenemententerrein net buiten Bonn.
Er is hier van alles te doen. Springkussens, een reuzenrad, kraampjes, en een podium met muziek.
Maar dit is toch nog een stukkie naar beneden lopen vanaf het restaurant en het begint blijkbaar later: Er is nog niks open.
Gelukkig voor ons gaat het restaurant wel open.
Het is schitterend weer en een drankje gaat er wel in.
De zon schijnt volop en een zonnebril is geen overbodige luxe.
Maar sommigen hebben wel een hele opvallende bril.
(Unne gek stoat alles, wor?)
Enfin, we genieten van het weer en wachten tot er wat meer mensen zijn.
Dan zetten we ons eerst blokje muziek in.
De dames genieten lekker verder van het zonnetje.
En niet alleen de dames, ook de bende van zes.
(Ze zijn trouwens nog wel opvallend rustig!)
Langzaam maar zeker komt er wat leven in de brouwerij.
Ook de dames komen weer tot leven!
Zij regelen met Bert Heesbeen broodjes met bratwurst.
Het is inmiddels 12:22u en dat gaat er wel in!
Het festivalterrein is inmiddels ook op gang gekomen en de dames gaan kijken wat er bij de kraampjes te krijgen is.
De mannen blijven lekker zitten! "Veel plezier, dames!"
Zo'n 44min later komen ze terug en ze hebben de grootste lol.
Hierbij moet ik wat uitleggen:
Gisteren tijdens het feest in het hotel zong Nel heftig mee met het nummer "Du Hast Mich 1000 Mal Belogen" van Andrea Berg.
(Voor wie hem niet kent, klik hier: Du Hast Mich 1000 Mal Belogen - Andrea Berg)
Dus telkens was het wachten op: "Yes, Yes, Yes". De hele groep zong dan mee.
Maar vooral de bewegingen die ze erbij maakte met haar heupen. Schitterend.
En Adje kwam ook wel met een grote grijns beneden vanmorgen!
Enfin, de vrouwen zijn net terug van de kraampjes en hebben voor Ad een cadeautje.
Mijn vrouw zegt al zachtjes tegen me dat ik moet filmen.
Margo overhandigt het pakje en de dames liggen al in een deuk. Maar wat is het nou?
Ad moet zelf ook 2x goed kijken.
Gaat ie gelijk over tot het bedanken van de vrouwen.
Maar wij willen ook weten wat het is!!
Hij draait het pakje om en nu ligt iedereen in een deuk!
Zie hier voor een filmpje:
(Dan wordt ook gelijk duidelijk wat er bedoeld wordt met: "Yes, yes, yes!")
Ondanks verwoede pogingen om hem zo gek te krijgen om hem te passen (nu kun je hem nog ruilen), krijgen we hem niet zo gek!
We spelen nog een aantal keren op het terras en krijgen veel applaus.
Helaas zie ik nu pas dat ik daar totaal geen foto's van heb gemaakt, jammer!
Het is nu wel gezellig druk geworden op het terras.
Zo is het wel lekker genieten, nietwaar heren?
Rond 14:22u wordt het weer tijd om terug te gaan naar Remagen, we hebben straks nog andere verplichtingen.
Bij het verlaten van het park krijgen we diverse complimentjes van de Duitse gasten.
Die nemen we natuurlijk dankbaar in ontvangst!
Bert was de heenreis naar Bonn niet vergeten en heeft samen met Eddie het bier koud gelegd.
(Bij het uitstappen bleek trouwens voor in de bus in de koeling nog volop koud bier te zijn! Lekker is dat!)
Enfin, zodra de wielen draaien klinkt het "Pssst" van de blikjes die open getrokken worden!
(Dank je, ober Sjack!)
Proost mannen, op weer een geslaagde middag!
De terugreis naar Remagen gaat sneller dan de heenreis en rond 14:55 zien wel alweer bekend terrein.
We nemen weer plaats op het terras.
De bediening denkt leuk mee en komt met een soundmachine voor muziek op het terras.
Maar wat ze ook probeert, het ding wil niet werken.
Ik zal niet schrijven wat ze zei maar het was iets met poep...
Er wordt een Bluetooth speakertje geregeld, werkt ook.
En zo genieten we van het zonnetje op het terras, in afwachting wat er komen gaat.
Er wordt zelfs wat Schnapps uitgedeeld.
"Dat lusten die dames toch niet?"
"Oh nie?", klinkt het in koor... Hoppa!!
Maar de mannen houden het bij bier. Goed op letten, he Sjack?
Het is joligheid troef op het terras. Zeker als Lenie met een flesje als microfoon gaat zingen.
Het nummer "Ja, je weet ik wordt wat ouder" van Henk Bernard wordt door iedereen meegezongen.
(Kon het Oehoe gedeelte niet nog valser?)
Hierna moeten wij weer muziek gaan maken.
Het bestuur heeft voor iedereen een verrassing in petto.
Vandaag worden namelijk 3 man in het zonnetje gezet.
Te weten: Fons Brenninkmeijer, Christ van Liempt en Pieter Pronk.
De eerste 2 hebben een film gemaakt over 88 jaar Kikvorschen en laatstgenoemde heeft hiervoor het drukwerk geregeld.
Als dank hiervoor worden ze alle 3 gehuldigd als dassendrager.
Allereerst Christ van Liempt:
Gevolgd door Fons Brenninkmeijer.
(Wel die oude das eerst afdoen, Fons!)
De voorzitter wordt er nerveus van, het wil maar niet lukken met de knoop!
(Rustig Bertie... as ge mar opschiet!)
Fons is zichtbaar ontroerd en zijn vrouw zo trots als een pauw!
Hierna is de beurt voor Pieter. Wel even bukken, "Pietertje" anders kan onze voorzitter er niet bij!
Ook Pieter is even ontroert. Dit hadden ze alle 3 niet zien aankomen!
En natuurlijk wordt bij iedere das het nummer "Ut Opstepke" gespeeld.
(Ze zullen zich daar wel afgevraagd hebben, 3x hetzelfde nummer!)
Zie hier voor bewegende beelden:
Daarna blijft het nog lekker melig op het terras. Wat dachten jullie van deze?
Koekoek!
Hierna maken we ons gereed om naar beneden te gaan. Om 18:00u moeten we op de boulevard op het podium spelen.
We zijn ruimschoots op tijd en maken nog wat muziek bij onze Italiaanse vrienden.
Zij hebben waarschijnlijk niet door dat we heel toepasselijk "In ons stamcafe" spelen.
Met 2x een solo van onze Freddy op de trompet, gevolgd door "Olee!" van ons allemaal.
En onze nieuwkomer Nico doet het hardst mee! Schitterend!
Nou ja, helemaal solo is het niet, onze saxen en baritons hebben de Fill-in...
Na het spelen zie ik een trap die boven het terras uitkomt.
Een uitgelezen moment om een mooie foto te maken van de groep langs de Rijn.
Dan hebben we even rust tot we het podium op mogen.
Het weer is nog steeds heerlijk!
Er zit nog een band te spelen en die hebben een lekker stukje muziek.
De dames kunnen dan ook niet stil blijven zitten!
Dan loopt het tegen 18:00u en begeven we ons naar het podium.
Het is nu tijd voor ons officiele concert op de boulevard.
Wederom geef ik mijn fototoestel af. Ik hou mijn hart vast...
En de dames? Die vermaken zich ook prima.
Zoals gezegd heb ik zelf de foto's niet gemaakt. Ik heb dan ook geen idee wat hier gebeurd.
Zal het nog navragen bij Bert.
Het is lekker spelen zo, we krijgen steeds meer kijkers.
Dat nodigt dan ook weer uit om er iets meer show in te gooien!
De dames doen nu ook lekker mee met de Borcika polka!
Zelfs Sjef kan zich niet meer inhouden en doet mee!
En hij raakt dan ook altijd geraakt door onze muziek.
Geeft niks, Sjef!
De mannen hebben voor de gelegenheid "Herzilein" ingestudeerd.
Die wordt hier natuurlijk volop meegezongen!
Zie hier voor bewegende beelden, met dank aan Margo.
(Helaas wordt de zang een heel klein beetje overstemd...)
Het is een uur spelen. Voor sommigen duurt dit net te lang en gaan erbij zitten.
Is geen schande op die leeftijd!
Hierna spelen we nog een paar nummers en komt onze uitvoering op de boulevard voor vandaag tot een einde.
Daarna moeten we opschieten, we worden al verwacht bij een Chinees restaurant.
Hier hebben we 2 jaar geleden ook gegeten en dat was goed. Dit jaar dus weer!
Daar komen we iets over 19:00u aan. Het buffet staat al klaar.
Na een welkomswoordje van Lucien die de gastvrouw aan ons voorstelt kunnen we gaan eten.
Stom, helemaal vergeten foto's van te maken.
(En de naam van onze gastvrouw ben ik ook al vergeten, Ling, Lee? Ik ga mezelf schamen!)
Freddy had het niet helemaal begrepen, zit ie buiten helemaal alleen aan een tafeltje, ocherm!
De meesten hebben binnen een plekje gevonden.
Nu wel eerst nog wat foto's maken...
En dan kan ikzelf ook gaan eten!
Het smaakt ons weer goed.
Na het eten ga ik naar buiten.
Daar zie ik tot mijn grote verrassing Wil en Diana.
Zij zijn onze vaste taxi leveranciers van de Mobitax.
Zijn "even" op en neer gekomen naar Remagen voor een avondje... Die zijn gek!
Het buitenterras is nu ook beter gevuld. Gezellig.
Ik zoek mijn maatje Freddy op. Waarom ie buiten alleen zat. Was een misverstandje.
Niks aan de hand, gelukkig maar!
Dan wordt het tijd om weer verder te gaan. We moeten nog muziek maken in de tuin van Rudolf Kluth.
Daar hadden we vorige jaren een BBQ. Ook dit jaar waren we weer uitgenodigd maar hebben hiervoor bedankt, wilden iets anders.
Maar we gaan er wel muziek maken.
Dus ik naar binnen om mijn jas en trompet te halen. Wordt nog een uitdaging...
Als Jopio eenmaal wakker is geworden kunnen we verder naar beneden.
De genoemde tuin is niet ver vanaf het restaurant en een paar minuten later komen we daar aan.
We stellen ons op in de tuin.
Wederom vertrouw ik iemand anders mijn fototoestel toe. Wie? Zien jullie zo wel!
Terwijl we aan het spelen zijn worden er in ieder geval wel leuke foto's gemaakt, toch?
En dan wordt duidelijk wie mijn toestel had...
(Die spoort toch ook nie, wel?)
Na het spelen nog even wat drinken.
Daarna is het wachten tot het spektakel Rheine in Flammen begint, ofwel het vuurwerk.
De dames hebben dit al 2x gezien en gaan alvast terug naar het hotel.
Ons tafeltje is als laatste weg en wij komen iets later aan op de boulevard.
Het is gezellig druk op de boulevard. Maar de rest zien we niet meer. Niet te vinden!
Staan we dan...
Wij hebben het vuurwerk ook al een paar keer gezien en besluiten ook terug naar het hotel te gaan.
Terwijl we teruglopen start het vuurwerk.
Altijd lastig om dit vast te leggen, geen idee hoe ze dat doen!
Ik heb altijd van die zielige missers...
Net voor het hotel hebben ze wat standbeelden.
We kunnen het niet laten...
Eenmaal terug bij het hotel zit het terras alweer gezellig vol.
Bert had nog meer hapjes bij zich! Lekker!
En Linda helpt hem goed mee.
Niet normaal meer, zo veel!
We laten het ons goed smaken!
Het koelt toch weer aardig af. En als je dan zo'n koukleum bent als Wil...
Altijd in een warme taxi, dan kun je nergens meer tegen, wor?
Freddy heeft gruwelijk last van de hik. Hilarisch voor ons, minder leuk voor hem.
Marcel heeft een middeltje: Een glas cola vanaf de andere kant drinken.
Iedereen kijkt verbaasd, Freddy niet het minst. Iedereen denkt dat ie in de maling wordt genomen.
Maar hij probeert het toch, en verdomd, het werkt nog ook! Weg hik!
Enfin, iedereen is zo melig als het maar zijn kan als dan nogmaals het nummer "Du Hast Mich 1000 Mal Belogen" opgezet wordt.
En Nel gaat nu ook weer helemaal los!
Rond 23:33u begint het terras langzaam leeg te lopen.
Jovanni, mijn vrouw en ik zijn de laatsten die naar boven gaan.
Wat een lange, maar vooral leuke en gezellige dag was dit!
(Merkte ik nu ook wel aan dit verslag!)
Morgen nog een kort dagje en dat is het alweer voorbij!
Werkelijk voorbij gevlogen!