Kikvorschen Remagen 2017
Van 5 t/m 7 Mei 2017
Dagverslag van de derde (en alweer laatste) dag, zondag 7 mei
En alweer ben ik vroeg wakker.
Als ik al helemaal klaar ben, moet mijn vrouw nog (rustig) wakker worden.
Nou, doe rustig aan, ik ga alvast een bakkie koffie pakken.
Zo rond 8:33u kom ik beneden.
Het is heel ander weer dan gisteren: Het is zwaar bewolkt en het heeft geregend.
Dat is ook te merken op het terras: Er zitten maar een paar Kikvorschen.
Na zo'n 33 minuten en 3 bakken koffie later bel ik toch eens naar boven waar mijn vrouw blijft.
"Ja, kom er zo aan!!!", zegt ze vriendelijk...
Niet veel later is ze beneden en kunnen wij hier ook aan ons laatste ontbijt van deze reis.
Na het ontbijt gaan we weer naar het terras.
Maar het blijft miezeren. Alles probeert onder het doek te zitten.
(Valt niet mee, he Linda?)
De serveerster wil graag een foto met de Kikvorschdames.
Dat kan natuurlijk geregeld worden!
"Eventjes" opstellen op de trap in het hotel.
Dat valt nog niet mee om ze allemaal netjes in een plaatje te krijgen.
En nog niet meegemaakt, zoveel concurrentie van andere fotografen!
Het is duidelijk geen terrasweer en er wordt gezocht naar een alternatief.
Deze wordt gevonden in het bezichtigen van de kerk waar je langs moet als je Remagen in wil.
Dit is vrijblijvend en een groepje gaat, de rest blijft bij het hotel.
Ikzelf hoor tot de laatste groep en moet jullie hiervan foto's schuldig blijven.
De achterblijvers kletsen lekker wat...
En wij hoeven niet naar een kerk, wij hebben onze eigen zuster Klivia!
Rond 12:33u wordt iedereen beneden op de boulevard verwacht, dus tegen 11:55u lopen wij ook naar beneden.
Het is inmiddels een bekende weg en niet veel later zijn we er al bijna.
Daar zitten ook al een paar Kikvorschen op het terras.
We zijn nu nog maar met een paar man, dus maken zelf een potje: "Lappen!!".
Het geld gaat in de kelk van de sax van Frank.
(Zo, die is nu ook gelijk het dubbele waard!)
Want ja, as ge toch moet wachten...
De instrumenten liggen her en der over de tafels verspreid.
De bediening heeft hier lak aan, die dekken gewoon de tafels onder de instrumenten door!
(Iemand een Plateau Saxofoon?)
Het blijft maar druilerig, en dat komt de temperatuur niet ten goede... Het scheelt letterlijk een jas met gisteren!
(Wor schatje van me?)
Tegen 12:33u komt de rest aan.
We willen al wat muziek maken, maar er is nog een band aan het spelen.
Met name de zangeres krijgt de aandacht!
Maar dan heeft de band pauze en mogen wij.
Echt jammer van het weer, het is nu nog zo rustig op de boulevard.
Gisteren en vorig jaar was het zonnig, dan staat het hier helemaal vol. Echt jammer!
Maar wij vermaken onszelf wel, of niet Jose?
Onze komische dirigent kan er niet om lachen.
"We gaan spelen, nu serieus!"
Ik heb wederom de camera afgegeven omdat ikzelf moet spelen.
Mijn vervanger neemt iedereen op de korrel!
Het slagwerk...
Onze muzikale geleider: Marcel.
De trompetsectie...
Onze Vaandeldrager: Tjeu.
Geen introductie nodig: Onze komische dirigent John.
(Ok wel bekend als Sjefke)
Onze "houteren" bas: Bert
Van deze mensen heb ik de namen niet meegekregen, maar daar kom ik nog wel achter.
(Wellicht kennissen van de familie Brenninckmeijer?)
We gaan netjes "rond" staan.
(Ik geloof niet dat we ooit zo netjes opgesteld hebben gestaan?!)
En we spelen ook heel gevoelig, zoals jullie wel kunnen zien!
(Laot mar gaon, ut mag gerust, Sjack!)
Het is niet druk, maar er komen nu wel meer mensen kijken.
Tot groot genoegen van de voorzitter Bertie en Lucien.
De trompetten krijgen ook een close-up.
(Staoi ik er ok unne keer mee munne tebbes op!)
Maar dan nog 2 foto's samen met Freddy, ut moet nie gekker worden!
En ons Huubke nie vergeten, samen met Freddy.
Volgens mij heeft deze fotograaf wel een voorkeur qua sectie?
Daarna gaat de band weer spelen.
De saxofoniste, Sabina hoor ik later, gaat nu echt los!
Ze gaat zo onderhand het hele plein rond!
Ons Sjefke is er helemaal van onder de indruk!
(Met dank aan Jopio voor de video.)
Dan zet de band een nummer in dat wij deze reis al vaker hebben gehoord.
Ze weten niet waar ze aan beginnen!
We zitten zo'n 30 meter verderop maar zij moeten zelfs lachen...
Over het hele plein schalt het: Yes, Yes, Yes!!
Ondanks het weer is het weer echt gezellig.
Bij het terras gaan zelfs onze Italiaanse vrienden meedoen!
Sjef heeft meer iets met de serveersters...
Maar niet voor lang: Ze kunnen aan de bak!
Hier krijgen we weer lekker Italiaans te eten.
Schalen vol pizza, lasagna, pasta... heerlijk!
Gelukkig zitten wij nu onder de luifel, daarbuiten is het nu maar een natte bedoeling.
Maar goed dat we dat net niet hadden!
(Of zou Remagen al huilen dat wij zo weer gaan vertrekken?)
En alsof we nog niet genoeg hadden gegeten (ik knap bijna), krijgen we ook nog een toetje!
Dan loopt het al tegen 14:55u en moeten we naar de bus.
De meesten schieten nog even naar het toilet, waaronder ikzelf.
Kom ik Anne-Marie en Petra tegen. "En waar komen jullie saampjes vandaan?", vraag ik.
Krijg ik gelijk 2 vingers onder mijn neus geduwd... Dat vraag ik dus ook nooit meer!
Enfin, dan is het alles inladen in de bus en afscheid nemen van Fons en zijn vrouw.
Ik probeer nog foto's te maken. Maar ik zit aan de andere kant van de bus en zijn allemaal mislukt.
(Erg bewogen en reflecties in het raam)
Hoe dan ook, rond 15:22u zijn we dan echt terug op weg naar ons Oeteldonks moeras.
En gelijk worden we weer goed verzorgd.
Komt mijn vrouw aan met een sixpack: "Pilsje, schatje?"...
Ik denk: "Tuurlijk, ge vraogt aon unne vis toch ok nie of ie wil zwemmen??"
Maar heel tactisch zeg ik: "Zeker, dank je wel, lieverd!"
(Anders wordt het nog een hele lange terugreis voor me!)
Tegen 16:33u wordt de eerste pitstop gemaakt.
En nooit geweten dat we bij de Kikvorschen zoveel natuurliefhebbers hebben!
Maar vooral de mannen dan. De dames schieten gelijk het terras op.
Volgens mij een gewoonte geworden?
Maar niet alle dames...
Onze Gerrie houdt de wacht bij de bus.
(Terwijl onze chauffeur ook van de natuur geniet??)
Na zo'n 22 minuten gaan we weer verder.
Feyenoord kan vandaag de landstitel behalen, als ze (uit) winnen van Excelsior.
Dus een paar mannen hebben hun internet aan op hun mobiel om de standen te volgen.
Maar dan 1-0, 2-0... Voor Excelsior! Wat gebeurd hier?
Er worden er een paar heel stil... En anderen worden juist heel vrolijk!
Het wordt zelfs nog erger, maar bij 3-0 stopt het drama voor Feyenoord.
Natuurlijk worden er geintjes gemaakt en op Facebook verschijnt de ene naar de andere grap.
(Waar halen ze die toch zo snel vandaan?)
Maar zelfs de Ajaxieden en PSV'ers in de bus hadden dit niet verwacht.
(En ik geloof dat de meesten het na 18 jaar wel Feyenoord een keer gunnen?)
We zien bij Jopio op zijn telefoon zelfs live beelden van rellen in Rotterdam.
Dat is dan toch weer jammer, ze hebben toch volgende week nog een kans, in eigen huis?
Freddy is er trouwens wel heel erg stil (of ziek?) van...
Enfin, tegen 16:22u zijn alle wedstrijden afgelopen en nadat iedereen bekomen is van deze verrassing keert de rust terug.
Het wordt dan wel heel rustig in de bus, de een na de ander heeft wel nu wel een dipje...
(Hopelijk onze chauffeur niet!)
Het waren toch weer 3 te gekke en heel intensieve dagen...
Maar deze beginnen nu hun tol te eisen... Of nie, mannen?
Zo tegen 18:55u rijden we langs onze ouwe Sint Jan.
Het is wel even wennen, dit is de eerste reis dat we hier terugkomen.
Maar dit is nu ons thuis: We zijn bij ons honk! (Of huiskamer zoals sommigen dit omgedoopt hebben).
Natuurlijk opgewacht door verschillende familieleden, kennissen en vrienden.
Maar gelijk wordt er een treintje gevormd om alle spullen naar boven te brengen.
Hierbij kom ik helemaal niet toe aan foto's maken. En vergeet het ook aan een ander te vragen.
(Hopelijk kan iemand mij deze nog leveren, dan pas ik ze in.)
Het spreekwoord klopt in ieder geval wel: "Vele handen maken licht werk", en de bus is zo leeg.
Nu blijkt dat we meer dan genoeg voorraad aan boord hadden!
(Of is dit een gebrek aan doorzettingsvermogen?)
De meesten hadden al vervoer geregeld, de andere nemen boven nog wat te drinken.
Zelfs Bert had nog wat over en slingert de bakpan nog aan.
We laten het ons goed smaken.
Maar al snel loopt het leeg.
De een na de ander vertrekt naar huis, naar zun eige bedje!
Het was weer een zeer geslaagde reis en er zijn alweer diverse contacten gelegd...
Dus hopelijk weer snel een reisverslag? Laten we het hopen!
Voor wat mij betreft begint het werk nu pas, het maken van dit verslag.
Morgen ben ik vrij, wellicht dat ik dan al een begin kan maken.
Maar voor deze reis betreft: Hartelijk bedankt Kikvorschen, het was weer top!!