Kikvorschen naar Sint Maarten Heineken Regatta

Van 28 februari t/m 7 maart 2012

Dagverslag van de eerste dag

Vreselijk! Wat duurde die laatste dag lang! En dan nog maar niet spreken over de uren totdat we van huis kunnen.
Maar dan eindelijk, 2:30u is het zover. Nog even Wim en Sjef ophalen, deze wonen bij mij om de hoek, en dan op naar de nieuwstraat.
De meesten hebben hun koffers gisteren al gebracht. Deze worden snel met een paar man in de bus geladen.


Ondanks het vroege tijdstip loopt het honk ondertussen al aardig vol, en is het al snel een gezellige drukte.
 
Iets na 3:30u begeven we ons naar de bus voor vertrek. We worden door de dames uitgezwaaid.

We hebben nog wel een probleem om van het parkeerterrein achter het GZG te komen. Allereerst wil de slagboom niet omhoog, en de bocht blijkt ook een behoorlijk obstakel. Onder het scherpe oog van Toos Odems komen we hier ongeschonden doorheen. (of wil ze er zeker van zijn dat Piet echt vertrokken is?) Maar 3:41u zijn we dan echt op weg naar schiphol. Sint Maarten, we komen eraan.

Tijdens de reis deelt Peter de tickets uit.

Zoals gewoonlijk wordt er ook aan de rokende kikvorsch gedacht en bij Lopik wordt er even een (rook)pauze ingelast.


De reis gaat voorspoedig, en om 5:20u komen we al aan op Schiphol.
We gaan direct door naar de Check-in.

Ondanks alle aparte koffers gaat dit verbazend snel, en om 5:45u is iedereen al ingecheckt.
Om 6:00 is zelfs iedereen al door de douane en worden nog snel wat dollars gepint.
De meesten hebben toch wel honger en dorst gekregen, dus zoeken we snel een barretje om wat te eten en te drinken.

Ook wordt er door diverse kikkers gewerkt aan het nicotine niveau, voordat we gaan vliegen.


Zo tegen 7:00u wordt het tijd om naar de gate te gaan. De Kikvorschen wachten gelaten hun beurt af. Niemand ontkomt er aan: Alles van metaal in het bakje, schoenen uit, zelfs de riem moet uit... En dan worden er een paar kikkers bang dat de broek zo op de enkels ligt, maar gelukkig voor iedereen valt dat wel mee.

Tot slot wordt onze boarding pass gecheckt, en rest ons het wachten totdat we het vliegtuig in mogen.

Het wachten valt reuze mee, en om 7:25u mogen we al ons plekje in het vliegtuig opzoeken.
Nadat alles ingestapt en ingeladen is komt het toestel in beweging. Met een kleine vertraging kiest om 8:09u het toestel het luchtruim en zijn we daadwerkelijk vertrokken. Volgens de piloot gaat de reis 8:57u duren. (waar ie die 3 minuten heeft ingehaald, is mij een raadsel)
De meesten zijn toch al vanaf 1 a 2u in de ochtend op, en leven alleen nog op het saucijzenbroodje dat men op Schiphol heeft genuttigd. Dus de meesten hebben nu toch wel behoorlijk honger gekregen. En uiteindelijk krijgen we om 10:15u wat eten. Ondanks dat het vliegtuigvoedsel is, laten we het ons goed smaken.



Het is rijst met kip, een bolletje brood met smeerkaas, boter als ijs, en een mouse met bastognekoek erover. En nog een salade.
Jullie mogen raden wat dat is...



Blijkbaar is Leo er wel een liefhebber van... Als enige!
Zeker na het eten slaat de moeheid toe. We zijn tenslotte ook al even onderweg. Het mag... toch?



In de krappe vliegtuigstoelen wordt elke positie geprobeerd om toch fatsoenlijk te liggen. Is Sjef niet lenig?



Het is toch echt weer een lange reis. Op onze schermpjes kunnen we bijhouden hoever we al zijn. We zijn al halverwege... of pas halverwege...
Want het enige wat wij zien, is het enige wat we allemaal zien als we op een zomerdag naar bovenkijken. Witte wolken met blauw erachter. Het enige verschil is dat wij naar een blauwe zee kijken.


 
Maar 16:57u Nederlandse tijd komt er schot in de zaak, nog maar een paar minuten te gaan.



En om 12:01u, ja ik ga gelijk over op plaatselijke tijd, landen we op Sint Maarten (vooruit, 17:01u Nederlandse tijd).



Als we uit het vliegtuig komen worden we verrast door een formulier voor de douane. Helaas ben ik vergeten om hier een foto van te maken, dat hadden jullie moeten zien. Het hele vliegtuig staat op tafels, stoelen, wanden en op de grond het formulier in te vullen. Dat men dat niet IN het vliegtuig uit deelt?



Daarna is het natuurlijk wachten op de koffers. Dit gaat redelijk: Uiteindelijk heeft iedereen heeft alle koffers en instrumenten, maar dat heeft wat voeten in aarde.
Enfin, 12:37u staat iedereen buiten. Je krijgt gewoon een klap als je buiten komt, zo groot is het verschil. Je loopt gewoon een muur van warmte in. (een aantal trekt de vergelijking met China 2006). Maar het is in ieder geval weer heerlijk om buiten te zijn en "frisse" lucht tot ons te nemen.



Maar eenmaal buiten mag het plaatje er dan wel al wezen. Het plaatje he, niet degene die erop staat. (dat was op verzoek)



We worden met een aantal busjes vervoerd naar het hotel. Zoals ik al geschreven had bij het hoofdstuk "hotel", is dat heel dichtbij, en zijn we daar ook binnen een paar minuten. Weliswaar per busje, maar alle kikkers zijn vrij snel compleet in het hotel. Daar wordt het natuurlijk een zooitje aan de balie.



We krijgen van het hotel wel een welkomstborrel in de vorm van een champagne.


 
Maar dit blijkt een pleister op de wonde, het is helaas voor sommige niet (weer) goed geregeld
Aangezien het wat langer gaat duren, en men toch wel van die groep voor de balie af wil, wordt er voorgesteld om naar de beachbar te gaan.
Dat is natuurlijk niet tegen dovenmansoren gezegd! Daar zijn we dan ook in no-time! En er wordt gelijk wat gerstennat besteld. Wat smaken die lekker!




De barjuffrouw, Sheryl is een spontane verschijning en doet leuk met de groep. Het is dan ook vrij gezellig. Dat heeft ook weer een nadeel: Fust op.
En de nieuwe fust is niet koud genoeg. Moeten we over naar blikjes.

We gaan met een paar man even het hoekje om, om de baai te bewonderen.


We zien een grill en het ruikt heerlijk. We hebben dan ook al even niet meer gegeten, en het duurt nog wel even voordat we echt gaan eten.
Dus wordt er snel besloten om wat van de grill te bestellen. We laten het ons goed smaken!



Uiteindelijk heeft iedereen een kamer, behalve kamer 1: Lucien, Peter, Leon en ik. We wachten gelaten in de hal af.
De rest komt al lekker opgefrist terug, als de man van Kras eindelijk een kamer voor ons heeft. Er zijn nogal wat zaken mis met de kamers, maar daar zal ik jullie niet mee vermoeien. We gaan snel naar onze kamer, frissen ons zo snel mogelijk op, zodat we de anderen achterna kunnen. Deze zijn al vertrokken naar Marina Oister Point.

We komen daar rond 19:00u aan, en het is hier al donker geworden. Hierdoor is de muziek absoluut niet te lezen, en dat komt het spelen op de stijger niet ten goede. Heel jammer. We gaan iets verder naar een bar en gaan daar spelen. Dat gaat een stuk beter, en we zetten de hele boel op zijn kop. We krijgen zelfs van de uitbaters Jack en Vinny de uitnodiging om van de week terug komen. Dat gaan we zeker doen.



Vervolgens sluiten we rond 20:00u aan bij het eten. Dat is goed verzorgd! Laat ik de plaatjes maar even spreken.





Slechts 1u later is iedereen kapot. Dat is ook niet verwonderlijk, want Nederlandse tijd is het al 2:00u in de nacht. Dat betekent dat iedereen al zeker 24u op is. Dus we willen terug naar het hotel. Dat blijkt nog niet eenvoudig aangezien Lucien de kaartjes van de busjes niet terug kan vinden. Enfin, dan maken we nog maar een keer muziek, en rond 21:30u kunnen we dan toch terug naar het hotel. Daar komen we iets over 10 aan.

We verzamelen met zíjn allen in de foyer van het hotel. Bertie heeft namelijk nog een verrassing: Bertus Huiskens wordt tot dassendrager benoemd. Volgens mij was het hotel niet gelukkig met een complete fanfare die zo laat nog staat te spelen.



Bertus nodigt ons allen nog uit om wat te drinken in de bar. Voor de meesten blijft dit bij 1 drankje. Want nu gaat toch écht het lichtje uit! Vóór 11u is iedereen naar bed.
Wat een eerste dag!

• Terug naar de index