Kikvorschen naar Sint Maarten Heineken Regatta

Van 28 februari t/m 7 maart 2012

4 maart

We hebben de ochtend vrij, dus ik kan uitslapen. Nou ja, uitslapen, ik ben er om 9 uur uit, was toch weer een kort nachtje. Na het ontbijt begin ik zoals gewoonlijk weer aan het verslag voor de thuisblijvers. Ik haal het net met de batterij. Ik heb net alles overgezet als de pc zichzelf afsluit. Poeh. Hierna gaan we naar de bar bij de landingsbaan. Daar zitten we met een groepje van zo'n 8 man. Ik film een groot passagiersvliegtuig die binnen komt. Maar net als ie langs komt is de batterij van de camera ook leeg. Vergeten om te wisselen, balen!

Zeker als we even later het grootste vliegtuig van onze nationale trots KLM aan zien komen taxiën. Een boeing 747 van de KLM. Wat zijn die groot van zo dichtbij! We kunnen de piloten zo zien zitten. Alles staat te zwaaien en de piloten zwaaien vriendelijk terug, prachtig! We staan zo'n 50 meter vanaf de startbaan als de 747 gas geeft. Het is een complete zandstorm, alles vliegt door de lucht. We moeten alles vasthouden. Kijken is gewoonweg onmogelijk en het geluid is oorverdovend. Op het strand vliegen de mensen letterlijk de zee in. Zo indrukwekkend, dat maak je maar één keer in je leven mee. Zoals gezegd is bij mij alles leeg, maar Leon heeft gefilmd (zo goed als het kon) en Henk Welts heeft foto's. Zodra ik die heb zal ik deze hier plaatsen.

We bestellen pizza en nuttigen deze met een lekker biertje



De tijd vliegt om, en het is alweer tijd om om te kleden, want we moeten om 15:00u verzamelen. Om 15:45u komen we aan in Philipsbay waar vandaag de prijsuitreiking van de regatta is. (mijn excuses voor het rare formaat van de foto's, ik had mijn toestel op de verkeerde stand staan)

We lopen het strand op naar de boulevard.


Hier zijn allerlei standjes en een groot podium waar een band staat te spelen. Daar zal straks de prijsuitreiking plaats vinden. 


Er staan ook diverse kraampjes met originele Heineken Regatta 2012 attributen.

Zoals ik al eerder schreef is Philips Bay de plaats waar de cruise schepen aankomen. Het is allemaal net wat netter en verzorgder. Het strand ziet er dan ook uit als je kent vanuit de vakantieboeken.

Het duurt nog even voordat we moeten spelen op de prijsuitreiking, dus zoeken we een terrasje op. Lekker even relaxen onder het genot van een biertje. Die lusten we onderhand wel!



We zitten onder de palmbomen, en kijken eens naar boven...

Oh, wat mooi, die kokosnoten. Maar we hebben onze woorden nog niet koud, of er komt er eentje naar beneden gezeild. Zitten we hier wel veilig?

We zitten lekker relaxed en gaan muziek maken. Piet zegt, blijf maar gewoon zitten. Het is zondag, en het wordt een soort van openbare repetitie.

De mensen komen werkelijk overal vandaan, en het wordt drukker en drukker. Zo begint het wel op een lunchconcert te lijken!

Het publiek is laaiend enthousiast en we krijgen veel applaus. Een oudere Amerikaanse man is zelfs zo onder de indruk dat hij spontaan een donatie doet, waarvoor natuurlijk onze grote dank! Tussen de nummers door wil Eddie snel een foto maken. Haastige spoed is zelden goed, waarom doet dat ding het nou niet? Nou Eddie, als je nou het kapje van de lens afhaalt, gaat het misschien wat beter! We liggen allemaal in een deuk. Er komt zelfs de pers bij. Een reporter van een lokale krant schiet volgens mij een heel geheugenkaartje vol. Met name Leo heeft zijn volle aandacht. Ik heb zelf nog niet kunnen kijken, maar als het goed is moeten de foto's terug te vinden zijn op www.bienglace.com

We lopen nu al wat dagen rond, en hebben geregeld contact met de nederlandse deelnemers. Waaronder één in het bijzonder, die van de Sitting Ducks. Ze waren zeer voortvarend in de race, maar hebben vandaag pech. Een ander schip is recht bij hun binnen komen varen. Op de eerste foto lijkt de schade wel mee te vallen...

Maar met een gewicht van enkele tonnen is het andere schip tot wel anderhalve meter naar binnen gekomen. De boot is total loss. toch een schadepost van zo'n 3,5 ton! We zien de foto's en zijn zeer onder de indruk. Wat een ravage, Wat moet dat een klap hebben gegeven!

Gelukkig dat er niemand gewond is geraakt. De foto's hebben ze op twitter geplaatst. Je kunt ze op twitter vinden onder SittingDuckSail



Het team is er zelf natuurlijk ook van onder de indruk maar kunnen er nu alweer geintjes over maken. Zo hebben ze het team Sitting Duck omgedoopt tot Sinking Duck! En ondanks dat ze uitgevallen zijn, zijn ze toch nog als 2e gefinished. We spelen spontaan "Lang zullen ze leven" voor ze.

Rond 19:00u begint de prijsuitreiking. Het is al gezellig druk.

Er zijn nogal wat verschillende klassen, en natuurlijk in iedere klasse 3 prijzen. Dat gaat nog even duren. Ieder team krijgt een fustje bier mee. Deze staan voor op het podium opgesteld, dus we kunnen zien hoeveel dat er nog moeten komen.



We mogen eigenlijk geen muziek maken, omdat dan de prijsuitreiking nóg langer gaat duren. Maar de dames van het Heineken team "Something hot" zijn als 1e geëindigd en tevens overall winnaar geworden. Ze worden extra in het zonnetje gezet, en dat geeft ons de tijd om een nummer in te zetten. We komen precies uit op één couplet. Als je niet beter zou weten, zou je denken dat het zo bedoeld was. De dames hebben de presentator goed geinformeerd en we worden netjes voorgesteld en omschreven. Goeie PR, bedankt dames, en natuurlijk onze felicitaties voor jullie prestatie! Ze komen van het podium af en we feliciteren ze. Het fustje krijgen wij mee, maar waar dat ding is gebleven?? Nu de Sitting Ducks en de dames van "Something Hot" zijn geweest gaan we eruit. Het is best druk en we gaan als één groot lint door het publiek. Schitterend gezicht. We moeten nog even wachten op de taxi's. De politie staat het verkeer te regelen en blazen telkens op hun fluit. Waarop wij vragen "Gerie, wat maken we?". Lekker melig.

Om 20:00u komen we aan bij een Chinees restaurant, de "White Swan".

We gaan naar binnen en de tent zit gelijk helemaal vol. Ze hebben hier tafels met een ronddraaiend plateau in het midden. Dat is een déjà vu, dat kennen we nog van onze reizen naar China!


De serveerster is duidelijk niet gewend aan zo'n grote groep. Alleen al het opnemen van de soep moet zo'n 3x over. En als Tooske dan haar keuze wijzigt is ze helemaal van het padje af. Uiteindelijk doen we het zelf met hand opsteken. Maar als dan eenmaal de soep komt heeft ze er nog één teveel! Ocherm, ut meske. Het eten gaat net als in China: De hele tafel wordt volgezet met heerlijke hapjes waar we zelf een keuze uit kunnen maken. En het smaakt voortreffelijk!

Het serveerstertje is dol enthousiast, ze staat telkens te springen. Wat een leuk ding, ze straalt zelfs op de foto. En de pet van Bertie vinden ze allemaal zo bijzonder, ze willen er allemaal mee op de foto.

Als we muziek maken, maken hun een "Special price". Nou, dat is toch het minste wat we kunnen doen, ze zijn zó vriendelijk.

Het serveerstertje wordt nu helemaal dol. Ze staat te springen als een klein kind wat net een cadeau krijgt. Bij het afscheid wil ze iedereen wel dood knuffelen. Heel aandoenlijk.

Om 22:30u gaan we spelen in de Pianobar. Daar worden we opgewacht door Hugo en cornuiten. De tent is laaiend enthousiast en we blazen het dak eraf.

Er zit vanavond een professionele DJ. Maar man, wat speelt die hard. We kunnen elkaar nauwelijks verstaan. En de stroomvoorziening van de Pianobar is er schijnbaar ook niet op berekend, wat ineens gaat het licht uit... Stoppen doorgeslagen. Het publiek roept dat wij weer muziek moeten gaan maken. Maar helaas, een aantal kikkers was de harde muziek allang beu en zijn al terug naar het hotel gegaan. Waaronder het slagwerk en de bas. Tja, dan wordt het lastig muziek maken. Wel jammer. Uiteindelijk zijn we weer met "de vaste kern" over. Het groepje nachtbrakers is inmiddels omgedoopt tot "de Nachtclub".

Bij de Pianobar hebben we gratis internet, en ik check snel even de mail. Hé, een berichtje van Floris. Hij kan een artikel over ons in de telegraaf krijgen, en vraagt om kopij. Ondanks dat het al 1:00u is gaan Lucien en ik achter aan de bar zitten, en op mijn telefoon wordt een compleet artikel in elkaar gezet. Ik blijf onderhand dag en nacht werken! Rond 1:30u zijn we nog maar met 5 man. Hoe kan dat nou? Wij houden het vol tot 2:00u, waarna we ook snel gaan slapen. Want morgen moeten we al om 8:00u verzamelen. Dan is er een verrassing. Het enige wat we weten is dat we op een boot gaan, en de oogjes van Bertie twinkelen al bij de gedachte. "Het wordt echt speciaal", zegt ie tientallen keren. Nou, we zijn benieuwd.

Dit heeft wel als concequentie dat ik maandag dus niet in staat ben om verslag uit te brengen. Nu besef ik pas dat ik dit gisteren al had moeten mededelen in het verslag. Nou wachten de lezers voor niets. Hiervoor mijn excuses.

• Terug naar de index