Kikvorschen naar Winterberg
Van 18 t/m 21 Oktober 2013
Dagverslag van de derde dag, zondag 20 oktober
Ik ben weer als eerste op. Lekker op mijn gemak douchen. Het is een stuk minder weer dan gisteren: Het regent. Eenmaal in de ontbijtzaal is het alweer gezellig druk.
En er zijn er al een paar behoorlijk melig, of nie Dominique??
We hebben vandaag vrijaf tot 13:30. We verzamelen aan de bar om naar het centrum te gaan. De een na de ander moet nog wat halen, en het duurt maar, en duurt maar. Als we dan toch moeten wachten, dan maar prettig, nietwaar? Dus om 10:00 uur wordt al het eerste biertje genuttigd. Onder het mom: Na tienen mag ut!
Maar dan eindelijk, rond 10:44, uur zijn we op weg naar het centrum. Onderweg ziet Dominique een kar die door paarden wordt getrokken.
Ze is helemaal gek van paarden, en vraagt of iemand Engels kent, om wat te vragen aan de man. "Eh, Dominique...We zitten in Duitsland, hoor!!". Echt blond??
Ondertussen worden we gek van de bijen. Ieder keer zitten ze om ons heen, en telkens krijgt er wel iemand stuiptrekkingen om van ze af te komen. Hinderlijk, maar ook wel lachen! Het is gelukkig berg afwaards, en lopen lekker door
We schieten allemaal het souvenirwinkeltje in, waar ik ook een speldje heb gekocht. Ik vraag aan de man of ik geen provisie kan krijgen, want alles koopt speldjes en lepeltjes. Maar de verkoper kijkt of ie water ziet branden!
We komen bij het plein waar we de eerste dag gespeeld hebben. Daar worden we geroepen, de rest zit daar al in het café. Wij sluiten bij ze aan, en het is een hele groep. Er wordt gelapt...
... en om 11:11 staat de hele tafel vol! Proost!
Het is een gezellige en melige bedoeling. Als er een boer gelaten wordt, moet iedereen zijn duim op zijn voorhoofd doen. Degene die dit als laatste doet, krijgt een vlam om zijn oren. En Jan is telkens te laat, hij wordt er gek van!
Achter ons hangen platen met pakkende teksten. En sommigen zitten wel heel toepasselijk, of nie?
Het is nog vroeg, en doen dus rustig aan, zoals jullie kunnen zien.
Behalve Fredje, die heeft volgens ons een gat in zijn glas, óf hij maakt er een wedstrijd van. Maar hij is telkens de eerste die hem op heeft. De anderen kunnen hem niet bijhouden. Tja, en dan is het onvermijdelijk dat je ook een keer moet lossen. Maar op de WC wacht ons een verrassing... Hier hebben ze nog unne grôtere bek als unne Bosschenaar
Tegen 13:00 uur wordt het tijd om terug te gaan naar het hotel. Er rijdt hier continu een treintje op en neer, want het loopt toch stiekem flink omhoog.
We twijfelen even, maar het duurt zoo lang voordat ie vertrekt, dat we toch maar lopend terug naar het hotel gaan. Bertie Heesbeen en Bert Pauli waren eerder aangelopen om te gaan eten. We komen ze tegen op een terras. Ze hebben een menu'tje uitgekozen: Tis onderhand un half verke, en unne complete liter bier veur 18 euro!! Goeiendag, die zien we nog even niet terug!
Wij lopen door en komen niet veel later aan in het hotel. Tja, ik moet toch ook nog wat eten. Dus ik bestel een tosti en een pilsje aan de bar. Ik heb geen zin om in de bar te wachten, en wil een sigaartje roken in het rokershok. Dus ik vraag aan de barman of ie mij een seintje wil geven. Dat doet ie. Dus ik in de rokersruimte, komt ie mijn tosti daar brengen! Wat een service! En volgens mij ben ik de enige die ooit in het rokershok zijn lunch heeft genuttigd!
Om 13:44 uur vertrekken we naar het hoogste punt hier: Kahler Asten. Het is een kort stukje, maar voor sommige duurt het toch nog te lang... Tja, hij is nog jong, wor? Niks gewend!
Niet veel later komen we aan bij Kahler Asten. Leuk uitzicht. Maar zoals gezegd is het niet zo goed weer en het nodigt niet echt uit om uit te stappen. We rijden eigenlijk gelijk weer verder. We gaan de Panorama brücke. Dit is wel heel mooi
We gaan naar de entree van de Pararamabrug zelf...
En terwijl we wachten op de kaartjes, ziet de voorzitter een leuk item voor het clubhuis
Bertie Heesbeen biedt er een tientje voor, maar helaas, we krijgen hem niet mee. Eenmaal binnen lopen we naar de brug. Het is een mooi uitzicht vanaf hier.
Even klimmen naar boven, maar dan lopen we daadwerkelijk de brug op.
En dan allemaal even rondkijken...
Ook op de bobslee baan van Winterberg. Volgens mij heb ik daar afgelopen winter nog wedstrijden van gezien op Eurosport.
Ze hebben ook stukken waar je doorheen kunt kruipen. Tja, en jongens blijven jongens, nietwaar?
Maar bij enkele van die dingen, gaat alleen de jongste kikker er doorheen!
En het uitzicht is hier echt mooi, zo op een herfstdag!
Hierna gaan we terug naar het beginpunt.
Hier kan wat gedronken worden. Maar er is ook een rodelbaan. Die kunnen we natuurlijk niet laten schieten, en een hele groep schiet naar de ingang.
Allemaal op de rodel... de fotograaf als laatste natuurlijk... want ik ga natuurlijk ook mee!
Schitterend, wat is dat leuk. Natuurlijk proberen zo min mogelijk te remmen, en zo hard mogelijk te gaan. Onderweg komen we onder het terras door waar de dames staan. Allemaal zwaaien. Maar er zit daar net een lelijke knik in het parcour, en het scheelt niet veel, of enkele kikkers hadden hier de baan van heel dichtbij kunnen bekijken!!
We gaan iets verder naar beneden, naar de Imbiss. Daar krijgen we allemaal een bratwurst met brood. Dat gaat er wel in! Met senf (mosterd) natuurlijk
Tja, en zo'n hele club te weten te geven, dat is een hele opgave voor zo'n simpele imbiss. Het duurt dan ook wel even voordat iedereen terug in de bus is. "Kom op, ze wachten op ons!!". Maar ja, het zijn de kikkers wor? Rustig aan...
Het is al over drieën, en we worden in het dorp verwacht. We zijn uitgenodigd om te komen spelen in de Dorfs Alm. Hier komen we om 15:30 uur aan. Maar we zitten toch niet in Munchen? Hebben we toch nog een Oktoberfest?
En of de duvel ermee speelt: Het was de hele tijd al dreigend, en nu we naar binnen kunnen, begint het te regenen. We hebben echt mazzel gehad met het weer!
Ook hier zetten we weer de boel op stelten met onze muziek.
Na het spelen krijgen we een heel verdiend pilsje. Ook hier is het weer erg warm. Dus na het spelen vliegt alles naar buiten. We zitten daar net onder een balkon, en zitten dus droog.
Even later geef ik mijn plaats af aan een andere kikvorsch, en kijk binnen even rond. Zie ik binnen een bordje: Rokersruimte. Dus ik daar naar toe, doe de deur open... En sta weer buiten! De rest die daar al zit, ligt allemaal dubbel. Blijkbaar was ik niet de eerste (en ook niet de laatste) die heel verbaasd keek!
In het tweede blok muziek komen ook de dansen weer aan bod. Het publiek kijkt aangenaam verrast naar de verrichtingen van onze dansers
Vanzelfsprekend moet ik bij de dansen spelen: Van de 5 trompettisten staan er nu 2 op de dansvloer. En het zijn best pittige nummers, echte amazuurvreters (de ene 4x herhalen, en de andere zelfs 5x!). Dus dan nemen Dominique of Linda de foto's. Die hebben allang gezien dat je ook naar boven kan... Ook leuke foto's, of niet?
Of op de trap? Ook een goed uitzicht...
En het wordt voor ons waarschijnlijk een traditie hier in Duitsland: Als afsluiter de Borcika polka. De dames halen de kleppers weer tevoorschijn, en zwepen het publiek nog een extra op. Wat is dat toch weer lekker spelen!
Hierna is het nog wat natafelen. Ik ga weer naar buiten. Daar staan een aantal dames, en die zijn al behoorlijk melig. D'r wordt wat afgelachen! En waar hadden we het over? Over panties, en hoe ge ze nog meer kunt gebruiken... he Lucien? Wenne fantasie, da wilde nie wete!
Om 17:22 uur is het tijd om terug te gaan, mooie tijd. Het hotel is maar een paar honderd meter verder, en de meesten besluiten te lopen. En niet veel later komen we alweer aan bij het hotel. Om 18:00 uur worden we alweer verwacht voor het diner. Er is dus nauwelijks tijd om iets anders te doen, dan aan de bar te zitten. .
Zo, ga ik ook even rustig aan de bar, en neem samen met Freddie een lekker pilsje.
Of zo Fred zou zingen: "Jij en ik, wij samen..."
Vanavond is het diner by candlelight. En het ziet er echt gezellig uit, zo met het licht gedimd en al die kaarsen.
We beginnen met een carpacho en een soepje
Maar wacht: We zijn het gebed vergeten, en Bertie Heesbeen zet hem in. En we zijn allemaal erg gelovig, iedereen doet mee met "Moeder onze kraai is dood". Je had de gezichten van de ander gasten moeten zien!!
En dan mogen we verder eten... Het is gezellig tafelen zo!
En dat onder het genot van piano muziek. Alleen kletsen we zo erg, dat er bij ons niks van te horen is. Ocherm, ut meske!
NB: Vanaf hier zijn de foto's helaas niet scherp. Of een verkeerde stand, of vuil op de lens? Wie zal het zeggen? In ieder geval mijn excuses hiervoor.
Voor het hoofdgerecht had men de keuze uit Hollandse biefstuk, een varkenshaasje of een zalm mootje. Ik heb voor het laatste gekozen, als een van de weinigen. En blijkbaar hadden teveel mensen voor het varkenshaasje gekozen. Men vraagt zich allemaal af of dat ie gedeeld moest worden. (Misschien is daar de camera van verschoten??)
Daarnaast is er ook nog genoeg salade en gebakken aardappeltjes. Ik kan natuurlijk niet voor de anderen spreken, maar mij heeft het in ieder geval heerlijk gesmaakt!
Na het eten is er een muziekquiz. Iedereen een blaadje en een pen. En via beamers krijg je steekwoorden, en een omroepster stelt de vraag. Dan gaat de quiz van start.
Telkens na de vraag krijgt men bedenktijd, en klinkt er muziek, en wordt er lekker meegezongen.
Deze muziek slaat op het antwoord. Vaak is dit ook gelijk het antwoord, maar er zitten ook instinkers in. En ondanks de spelregels kunnen sommigen zich niet bewingen om even te Google'n. Onder luid protest van anderen die dit zien! Met name door een groep uit Harderwijk die op een bedrijfsweekend zijn. Het gaat er serieus aan toe... nou ja, bijna dan!
Na de quiz komen de antwoorden... de groep uit Harderwijk wint... Hoe kan dat nou, de Kikvorschen waren zo serieus bezig?? Hierna gaan wij muziek maken. Het is weer een gezellige bedoeling. En de groep uit Gelderland doet lekker mee!
Dus wordt weer een keer de Borcika uit de kast getrokken. En ja, we hebben echt wel meer nummers gespeeld, kek mar op TV73!!
Standaard werden er nooit geen kleppers gebruikt, maar deden de dames hun schoenen uit, en kletsten die tegen elkaar aan. De groep uit Gelderland gooit ook de schoenen uit, en doen lekker mee! Schitterend! (echt jammer dat die foto's zo wazig zijn geworden!)
Dus wij spelen gezellig door, want we speulen nie veur ons eige, wel?
Alles doet gezellig mee. Behalve een tafeltje, met groepje dat stoiceins door blijft kaarten. En dat terwijl rond hen heen een en al carnaval is.(zullen wel niet van houden?)
De groep uit Gelderland feest in ieder geval lekker mee!
Zeker als Freddie weer het intro blaast van "In ons Stamcafe" van Marianne Weber, komen ze weer helemaal los. Tja, die kennen ze natuurlijk!
Het is een hele gezellige (laatste) avond, en het bedienend personeel heeft de grootste moeite om ons tempo bij te houden! Dat zijn ze niet gewend, natuurlijk.
Bij het tweede blok muziek komen de dansers weer in actie. Dit onder grote belangstelling van de groep uit Gelderland. Dit hadden ze nog nooit gezien!
En er wordt niet alleen heel serieus gedanst, maar ondanks het late uur ook nog heel serieus muziek gemaakt, zoals jullie kunnen zien. Nou ja, bijna door iedereen dan. Opletten, kwakbolleke!
Zoals we inmiddels gewend zijn is het weer een hele gezellige avond. En voor we het weten loopt het al tegen 12 uur. Ik zet nog snel even mijn invallers op de foto... Bedankt, Linda en Dominique!!
Dan moeten we snel weer onze instrumenten verzamelen. Want we hebben van Rob begrepen dat zijn zoon om 12 uur jarig is. En precies klokslag 12 uur wordt "Lang zal hij leven" voor hem ingezet!
Van harte gefeliciteerd!
Hij kijkt een beetje onwennig als iedereen van de club persoonlijk langs komt om hem persoonlijk te feliciteren.
Hij is niet de flauwste, en krijgen allemaal een drankje van hem. En zo gaan we nog een paar uur door.
Maar bij de een na de ander gaat het lichtje uit. Een klein groepje zijn weer de die-hards: Die blijven zitten tot ze echt niks meer krijgen. Niet dat ik daar toe hoor... maar ja, er moet natuurlijk iemand bij blijven om hierover te kunnen schrijven. Volledig met tegenzin natuurlijk, dat begrijpen jullie wel.
Rond half 2 gaat de rest ook naar boven. Of was het gewoon omdat alle glazen leeg zijn, en we niks meer kregen? Hoe dan ook, dit was alweer de laatste avond! Wat is dit weekend weer voorbij gevlogen!!
Op weg naar de kamer wordt ik nog even binnen gevraagd bij de buren voor een kopje koffie. We kletsen nog gezellig wat, en het wordt toch nog dik 2:00 uur voordat ik mijn bedje zie. Jammer, het is alweer bijna voorbij!!