Kikvorschen naar Winterberg
Van 18 t/m 21 Oktober 2013
Dagverslag van de laatste dag, maandag 21 oktober
Vandaag de dag van vertrek. We zijn allemaal bijtijds op. Alles in de koffers, niks vergeten?
Ik ben al helemaal klaar, en ga alvast langs de receptie. Straks moet alles uitchecken, laat ik de drukte maar even voor zijn. Als ik terug kom, is bijna iedereen klaar. Nog even wat plaatjes schieten van de kamer. (veur later, wor?)
Dus het keukentje netjes opgeruimd, en nog een foto van het leefgedeelte met de laatste spulletjes.
En de badkamer. Lekker ruim.
Vervolgens het balkonnetje, waar we 's-ochtends met de buren en de dames verderop stonden te kletsen.
Met het "uitzicht" aldaar...
Dan gaan we met z'n allen naar beneden voor ons laatste ontbijt bij "Der Brabander".
Na het ontbijt heeft niemand geen kamer meer. En de meesten willen toch nog even naar het toilet. Het is letterlijk een hoge drukgebied!
Daarna is het inladen van de koffers en instrumenten. En nog een rokertje voor we de bus ingaan. En het is al na 10'en, dus we mogen er al een!
Het blijkt toch een heftig weekend te zijn geweest. De kikkers puffen allemaal, en sommigen zien er nog witjes uit!! Alles moet afgerekend worden voordat we vertrekken. En voor sommigen is dat nog een verrassing...
Lekker makkelijk, afrekenen met zo'n chip aan je sleutelbos, maar nou komen de verrassingen. Bij sommige klopt het ook niet. Dus het duurt nog even voordat de bus kan vertrekken. Maar dan, rond 10:44 uur kunnen we gaan rijden.
Eenmaal onderweg komen de gevolgen van het weekend naar boven: Het lijkt wel een uitputtingslag. En wederom zijn het de jonkies die als eerste het loodje leggen!
Maar ook de doorgewinterde kikkers houden het niet vol, zelfs ons boegbeeld moet er aan geloven!
Maar als ze weer wakker worden, en ge gift ze un pilsje... hebben ze weer voldoende energie!!
De chauffeur doet ook een tandje erbij, en probeert feest te maken met de muziek. Maar af en toe doen je oren ervan zeer, zoo hard!
Helaas is het niet voor iedereen feest. Frank heeft het zwaar te pakken, en is behoorlijk (wagen)ziek. Ocherm!!
Rond 11 over 1 komen we aan in Oberhausen.
Hier gaan we een heel groot overdekt winkelcentrum bezoeken, zo'n Amerikaanse Mall.
Hier volgt een splitsing van de groep. De meeste mannen hebben al een terrasje ontdekt, en vliegen daar op af. Bijna alle vrouwen schieten het winkelcentrum in. En Frank? Die is in de bus gebleven, kan ie lekker even rustig slapen. Hopelijk knapt ie daar een stuk op!
Natuurlijk ga ik als reporter ook het winkelcentrum in, ik moet toch in ieder geval wat plaatjes kunnen laten zien?
Allereerst kom je dan bij een eetgedeelte. Helemaal rondom eettentjes, waaronder de bekende zaken zoals MacDonalds en KFC, maar ook heel veel kleine eettentjes. En in het midden een groot terras. En ondanks dat het maandag is, zit het helemaal vol, en staan er overal rijen wachtenden mensen!
Sjef loopt mij mee. "Ik blijf bij jou!", zegt ie. Tja, die heeft nog een complex vanuit Shanghai, of niet Jeanette? (Toen waren we hem kwijt, was ie verdwaald in zo'n winkelcentrum!)
We lopen een klein stukje rond, maar dit is niks voor ons. Na het eetgedeelte komen hele gallerijen met kledingzaken. Leuk voor liefhebbers van het shoppen, maar niks voor mij. Ik heb mijn foto's, dus maar snel de mannen opzoeken.
Die zijn niet moeilijk te vinden, bijna alle mannen hebben letterlijk het eerste terras genomen. Even lappen allemaal. Dat ziet er bekend uit!
De serveersters hebben wel even moeite met zo'n grote groep. Het is dan ook een mix van grote en kleine "pilsjes". Maar dan eindelijk komt het heerlijke gerstenat!...Proost!
Niet veel later komt Sjef er ook bij, en lust ook wel een biertje. "Nou", zegt Marcel, "We hebben een tientje gelapt, en hebben er al 1 op, dus doe mar 12 euro!". Sjef kijkt of ie water ziet branden! Komt goed Sjef!
Achter ons zijn ze al bezig om de befaamde kerstmarkt van Oberhausen op te bouwen. Telkens een stukkie verder. Lijkt wel een tekenfilm zo...
Het is al dik over half 3, en we moeten eigenlijk al terug naar de bus. Maar ja, er staat nog bier. Willem had zo'n halve liter besteld, maar krijgt hem maar niet weg. Uiteindelijk laat ie hem bijna half vol staan! Dat hebben we nog niet meegemaakt!
Enfin, uiteindelijk komt de voorzitter met de mededeling dat de bus al klaar staat, en worden gesommeerd om NU mee te komen. Oh, oh...
Rond 14:55 is iedereen bij de bus. Frank heeft heerlijk geslapen, en ziet er ook een stuk beter uit. Gelukkig maar.
Voor we de bus weer in gaan, nog even snel een rokertje. En wat is dat? Is daar iemand iets kwijt? Is die iets aan het zoeken? Nou, laten we maar zeggen dat ie blij is, dat ie het kwijt is!
We vervolgen onze reis. Vanuit Oberhausen is het ook niet zo ver meer, en 44 minuten later rijden we dan ook al Nederland binnen. Gelijk iedereen aan zijn/haar mobieltje! Whatsapp, Facebook, bellen, SMS'en. Jammer dat ik vergeet daar een foto van te maken.
De reis gaat verder ook heel soepel, en om 16:33 uur komen we aan bij station Oost. Daar hebben een aantal Kikvorschen en de meeste gasten hun auto staan, en deze stappen hier dan ook uit.
Niemand heeft er in Winterberg mee rekening gehouden, en het is dus zoeken door alle bagage naar zijn/haar spullen. De chauffeur heeft hem voor het gemak (en de tijd) op de bushalte neer gezet. En de chauffeur van de stadsbus was niet blij met ons, ha ha!
We vervolgens snel onze weg. Want de meesten gaan toch door naar het clublokaal. Daar rijden we om 16:55 uur naar binnen. Ik zie al een bekende auto staan: Mun vrouwke is er al!
En dan is het uitladen. Natuurlijk als eerste, heel voorzichtig, wordt het vaandel in veiligheid gebracht.
En dan mag de rest hun koffers en tassen pakken!
Als iedereen hun geliefde(n) heeft gekust en geknuffeld gaan sommige nog het honk in voor een afzakkertje. Het lijkt zo wel of we niet weg zijn geweest, maar dat het gewoon na een repetitie is!... Iedereen zoekt zijn/haar stamtafel op!
Maar na een pilsje (of twee?) wil iedereen toch wel naar huis. Het was toch een vermoeiend weekend, en loopt het snel leeg.
We kunnen weer terugkijken op een schitterende reis. De meesten zijn wel wat gewend, maar alle aspirantleden zijn volledig onder de indruk van dit gezellige uitstapje. Weliswaar niet zo lang en zo ver dit keer, maar weer heel geslaagd. Voorbij gevlogen!
(Volgend jaar weer??)
